Algemeen

Het verste land

Ik werk in het onderwijs. Als je dit zegt, zeggen een heleboel mensen: ‘Oh, wat fijn! Dan heb je lekker veel vakantie!’ Dit klopt inderdaad, tenzij je docent bent. Dan heb je nakijkwerk en heeft het nieuwe schooljaar toch iets meer voorbereiding nodig dan mensen denken. Ik ben geen docent, dus ik heb inderdaad veel vakantiedagen die ik ook niet mee kan nemen naar het volgende jaar.

Ver, verder, verst

Coronatijd gooit roet in het eten, dus gaan er minder mensen op vakantie dan vorig jaar. Maar meestal aan de lunchtafel dan gaat de een naar Moskou, de ander naar de Canarische eilanden… Zopas kregen we de vraag wat het verste land is geweest waar je ooit vakantie hebt gevierd. Dat van mij is Zwitserland, nek aan nek met Denemarken (scheelt 3 kilometer). Nou, op dat moment voel je je tussen Moskou en de Canarische Eilanden best wel kneuzig.

Toen ik nog een kind was, gingen we met het gezin naar het familiehuisje in Zwitserland, lekker bergen beklimmen (goed, daar had ik als kind ook niet altijd zin in) en een keer hebben we daar zelfs een skivakantie gehad. Het was een goed betaalbare vakantie die we gewoon met de auto konden rijden. Later gingen we naar een familiehuisje in Frankrijk, hetzelfde huis waar mijn vrouw en ik de laatste jaren onze vakantie hebben gevierd. Toen ik puber was, vond ik het huis maar viezig en was er niets te beleven. Er waren geen jongeren. Het is nog steeds geen jongerenparadijs (de plaatselijke kroeg is inmiddels permanent gesloten), maar het is er mooi.

Nadat ik uit huis was, regelde ik zelf mijn vakanties. Altijd low-budget; ik heb pas een jaar een baan waarmee ik net een tweepersoonshuishouden draaiend kan blijven houden. Alleen op vakantie gaan vond ik niet leuk. Maar ik ging nooit ver; Brugge, Düsseldorf, Londen en Basel lagen binnen mijn budget. Nooit heel ver, maar ik vermaak me altijd wel. Ik ben nooit een type geweest om lekker te gaan feesten in Ibiza of op een spirituele reis naar India te gaan om mezelf weer te vinden. Wel om steden te bekijken, gezellige markten af te struinen, boekwinkels te bezoeken en bergen te beklimmen.

Dus het verste waar ik ooit ben geweest, is… Zwitserland. Natuurlijk wil ik nog naar Italië, Zweden, IJsland, Finland, Griekenland, Ierland, Noorwegen, Canada… Heel veel landen. Ik ben begin dertig, ja. Je hoeft niet ver te reizen om toch te kunnen genieten van het landschap.

Ik dacht dat we op vakantie gingen!

Dit jaar gaan we in de zomer niet weg. Mijn vrouw werkt heeft een nieuwe baan. Ik maak gewoon mijn vakantiedagen op door te gaan klussen in huis. Daarnaast is het voor ons echt niet prettig op vakantie gaan in Coronatijd. Als er 500 mini-uitbraken van COVID-19 zijn in een land, is dat dan nog wel prettig op vakantie gaan? Wat is ’teststraat’ in het Frans? Nee, dit jaar blijven we thuis.

Het heeft zijn voordelen. Ik kan klussen in mijn huis, mijn balkongroente en mijn binnentuin zien groeien en het scheelt stress om de auto in orde te krijgen (slijtage, het is een oude bak). En: als er een lockdown komt, hoef ik niet bang te zijn dat ik niet meer terug naar huis kan. We hoeven deze zomer ook niet overal de auto voor te pakken, omdat we geen fietsen bij ons hebben (met mijn oerdegelijke Gazelle Primeur door de bergen heen fietsen klinkt niet als een slim plan).

Missen we het?

We missen het wel om weg te gaan. Het is het eerste jaar dat we niet op vakantie gaan. Wat ik vooral mis, is de ruimte. We hebben tenslotte maar een klein appartement. Maar wat we het meest missen is: een paar weken samen naar het platteland.

4 thoughts on “Het verste land

  1. Vakantiegevoel zit in je hoofd, niet in de afstand.
    Wij gingen vroeger naar een camping in het buurdorp! Altijd vakantiegevoel gehad, met onze tenten, later een stacaravan en de mensen op de camping.En het bos natuurlijk. Voordeel was dat we op de fiets konden gaan, of even naar huis fietsten als we wat vergeten waren.
    Je hoeft niet ver weg om vakantie te voelen. Met mijn zieke kind thuis kon ik niet weg, en maakte ik van de achtertuin een camping. Met tentjes, met vriendjes, met een vuurkorf waar we broodjes in maakten.
    Ik zal in het najaar wel gaan kamperen, de zomer laat ik over aan de ouders met kinderen. Dan is de camping me te druk. In de tussentijd geniet ik van de tuin, die ik nu verander, want heb er de tijd voor. En het is een blijvende herinnering aan dit aparte jaar.
    Gisteren met die hitte zat ik een halve dag onder de perenboom met een boek en een pot koffie. Vakantiegevoel? Echt wel!

  2. Verre vakanties missen wij ook wel, maar zat er dit jaar sowieso niet in vanwege een kleine. Desondanks is er genoeg te doen in en rond het huis bij ons en zal je wellicht wat eerder een uitje organiseren ergens naartoe. Op ontdekkingstocht in de lokale omgeving. Iets wat vaak vergeten wordt, maar vaak ook voor leuke verassingen kan zorgen.

    1. Met zo’n kleine snap ik dat wel. En in de regio is er vaak meer te doen dan mensen denken. Wij hebben ontdekt hoe mooi en bosrijk onze omgeving wel niet is. En als we willen zwemmen, dan kunnen we gewoon op de fiets naar een fijn (blauwalgvrij) water. Zelfs bij Centerparcs is het verder lopen 🙂

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.