Het was 2012. Ik verhuisde naar een klein dorpje in Brabant. Het was het eerste huishouden wat ik alleen moest runnen. Met mijn eigen fornuis, mijn eigen kasten, eigen eettafel(tje)… en eindelijk geen kartonnen muren meer zoals in het studentenhuis. Het was een maisonnette met een Frans balkon en een halfopen keuken.

Sparen

De huur was vrij hoog; wel €600,- exclusief de servicekosten. Nou ja, ik vind dat vrij hoog voor een dorp waar geen station is! Ik had recht op huursubsidie, dat scheelde al behoorlijk. Het liefst wilde ik wel €200,- per maand sparen… of misschien wel meer! Dat lijkt voor veel jongeren een behoorlijke opgave, vooral als ze al onder het minimumloon zitten. En ja, eerlijk toegegeven is het ook erg lastig, vooral in het begin. Maar ik hield een overzicht bij van mijn uitgaven (leve OpenOffice Calc), waardoor ik inzicht kreeg in wat ik te besteden had.

Ik rekende uit dat ik €35,- per week te besteden had aan boodschappen als ik wilde sparen. Dat klinkt erg summier (je bent jong en je leeft maar één keer), maar voor één persoon is dat ruim voldoende. Ik bakte mijn eigen brood, draaide de verwarming op 19,5 graden (als er bezoek was ging de verwarming hoger) en leefde vrij sober.

Sober

Ik kwam erachter dat met mijn sobere levensstijl een heleboel dingen opeens overbodig leken. Ik begreep niet waarom ik zoveel spullen had en ik me niet ‘compleet’ voelde. Waarom had ik zoveel bestek als er zelden mensen bleven eten (ik vond het koken voor groepen toen nog erg stressvol)? Waarom had ik zoveel Dvd’s die ik toch niet meer ging kijken? Waarom had ik frutsels terwijl ik er niet van kon genieten?

Op een gegeven moment sprak ik over mijn gevoel met een collega. Mijn collega leefde vrij sober wist ik en was altijd zeer bewust met het milieu bezig. Ze herkende mijn gevoel en de vragen die ik had. Ze vertelde enthousiast over minimalisme en wat dat inhield.
‘Waarom doe je er een ander niet een plezier met spullen die voor jou een doorn in het oog zijn?’ Dat idee stond me wel aan; ik word intens gelukkig als een ander blij is met mijn spullen. En ik testte het. Ik zocht de Dvd’s uit en gaf de exemplaren die niet zo bijzonder waren weg aan mensen die ik via een Facebookgroep had leren kennen. Ze waren er ontzettend blij mee. Dat gaf me toch een kick! Dankzij twee dingen waar ik blij van werd;

1. Er is meer ruimte en ik hoef niet meer tegen dingen aan te kijken waar ik niets mee heb
2. Mensen die enorm blij zijn met mijn spullen!

Ik woonde vlakbij kringlopen in de buurt en kwam er wekelijks met spullen waar ik niet van genoot. Ze waren ontzettend blij, want alle opbrengst ging naar de lokale ouderenclub.

Minimalisme is niet alleen maar ontspullen

Dat was maar het begin. Spulletjes wegdoen of recyclen is nog maar het begin van rust in je hoofd krijgen. Het is je mindset die verandert. Je koopgedrag verandert. Je gaat stilstaan bij de impact van je gedrag op het milieu. Ook kijk je naar wat je hebt; is het echt nodig om een nieuwe plant aan te schaffen terwijl je (de meeste) ook prima kan stekken? Of is het juist het ongeduld, dat je nú een volgroeide plant wilt hebben? Het zit ‘m echt in de kleine dingen.

Soms ben je die stem in je hoofd zat. Ga toch weg met ‘heb je al’! En als het gaat om zomerbroeken, denk ik: moet ik ze wel aanschaffen? Ze zijn hartstikke leuk… Ik heb geen zomerbroeken. Echt leuk shoppen vind ik het niet. Niet dat ik ooit zo’n shopaholic ben geweest, maar met vriendinnen gezellig naar de stad gaan wordt wel anders… Je komt hoogstens met thee thuis, want die was op. Lekker praktisch.

Hoe ben jij besmet met de drang om te minimaliseren op spullen? En heeft het geholpen? Ben je ook veranderd in je koopgedrag?