Wees maar niet bang, in de tijd dat ik op Facebook zat, heb ik mijn kennissenkring nooit ‘Facebookies’ genoemd.
Het is al meer dan een halfjaar geleden dat ik mijn Facebook-account heb verwijderd. Ik wilde het al eerder doen, Facebook verwijderen, maar ik kwam er telkens niet aan toe. Dan dacht ik: oh, maar sommige groepen zijn heel gezellig. En dat was ook zo; ik heb aan een heleboel Facebook-groepen hele leuke contacten overgehouden.
Waarom ben ik ooit aan Facebook begonnen?
Ha, omdat ik eigenlijk benieuwd was wat mijn kroegmaatjes gingen doen. Ik vond het wel gezellig. Lekker ouwehoeren via social media en dan ’s avonds even afspreken, pittige discussie erbij over onderwerpen waar ik nu veel volwassener in sta.
Facebook leek een medium waar veel volwassen mensen op zaten, maar in de praktijk viel dat tegen. Ik had alleen kennisgemaakt met Hyves en MySpace (het bestaat nog, maar volgens mij is het minder populair dan vroeger), Facebook was een vrij sober medium zonder al teveel Comic Sans MS en glitterplaatjes. De ruilhoeken en weggeefhoeken waren leuk (de rellen overigens ook 😉 ). Mensen die me telkens opnieuw toevoegden en een vertekend beeld weergaven van hun leven door middel van selfies, Starbucks bekers en teveel hashtags ( #thegoodlife #knappie #youcanthavetoomanyhashtags). Het is niet erg als iemand je toevoegt, maar voeg me dan niet alleen toe om je vriendenquotum omhoog te krijgen, dacht ik.
Waarom moest ik zo nodig Facebook verwijderen?
Nou, ik was er klaar mee. Klaar met de onzinkwisjes (‘Welk McDonald’s menu ben jij?’), klaar met de hoeveelheid informatie en drama die tussen vrienden en hun kennissen uitgevochten werd (lekker volwassen).
Ik kon natuurlijk ook m’n account op non-actief gooien zoals een vriendin van me had gedaan, maar dat vond ik niet drastisch genoeg. Verwijderen was de enige manier voor mij die werkte. Ik wilde geen plek meer innemen op die Facebookserver. Ook wilde ik mijn vrienden niet meer via Facebook spreken of horen ‘Ja, maar heb je dat niet op mijn Facebook gelezen?’. Je kunt me gewoon bellen, mailen, Sms’en en zelfs een brief sturen. Ik vind het vele malen leuker om gebeld te worden of een kaart te krijgen.
Veel minder informatiestromen en minder troep op mijn scherm, dat is fijn. Ik kan nu kiezen wat ik wil zien. Dat kan ik sowieso al door middel van mijn computer en telefoon aan en uit te zetten, maar Facebookloos zijn maakt dat makkelijker.
En na de incidenten bij Facebook van afgelopen jaar ben ik zó ontzettend blij dat ik er vanaf ben.
Wat ik trouwens wél fijn vond aan Facebook, was de manier waarop je bedrijven kon benaderen. Op één of andere manier deed een bedrijf toch meer zijn best om service te leveren op Facebook, want goede recensies zijn natuurlijk goud waard.
Nou, nog even een slecht plaatje om mijn newsfeed van toen samen te vatten;
Heb jij Facebook? Waarom wel/niet?