Ondanks het feit dat lesbische stellen al heel lang bestaan, zijn mensen het nog steeds niet helemaal gewend. Het homohuwelijk bestaat in Nederland al sinds 2001. Maar nog steeds zijn mensen het nog niet helemaal gewend en bestaan er nog genoeg ergernissen van lesbische stellen.

De klassiekers kennen we allemaal, maar ik richt me even op de uitspraken die ik zelf heb gehoord, de vragen die ons zijn gesteld. Lees je mee?

Ergernissen van lesbische stellen

• ‘Ik heb niets tegen jullie soort, maar…’ Insinueer je nou dat je wel iets tegen ‘onze’ soort (sinds wanneer zijn lesbische stellen een soort?) hebt? Dit pareltje kwam van iemand die ik al jaren ken.
• ‘Het is maar een fase.’ Ach, natuurlijk! Ik heb de volgende varianten erop gehoord; ‘Dat waait wel over.’ en ‘Ach, als je later een leuke man vindt zijn die gevoelens helemaal over!’ Tuurlijk joh!
• ‘Hoe doen jullie “het” dan?’ Deze vraag. Stel hem gewoon niet. Het is grofweg onbeleefd, al ben je nog zo nieuwsgierig. Ik neem aan dat je zelf toch wel genoeg fantasie hebt om te bedenken hoe twee meisjes seks met elkaar hebben? Of moet ik met twee scharen aankomen om het te demonstreren?
  
• ‘Onlangs hebben we vernomen dat u getrouwd bent met de heer [naam]…’ Mijn vrouw kreeg deze parel in een brief van een instantie. Ik neem aan dat iedere instantie toch wel doorheeft dat een vrouw ook met een vrouw getrouwd kan zijn? Als je het goed wilt doen als instantie, zeg dan: ‘Onlangs hebben we vernomen dat u getrouwd bent met [naam]…’ Maak er een neutrale variant van. Weg met die geslachten, dan zit je altijd goed als instantie.
• ‘Mis je het dan niet om het met een man te doen?’ Ook al ben je nog zo benieuwd, stel de vraag gewoon NIET. Ik vraag toch ook niet aan heterovrouwen of ze het niet missen om het met een vrouw te doen? Ik voel me altijd erg opgelaten wanneer mensen deze vraag stellen.
• ‘Wie van jullie is het mannetje?’* The point of being in a same-sex relationship is… Er is geen mannetje-vrouwtje verdeling. Hebben we niet nodig; we kunnen dit prima zelf, dat lesbisch zijn.
• ‘Oh, dus je valt op… vrouwen? Dus je valt ook op mij?’ Deze vraag heb ik al twee keer gehad van vriendinnen. Nee, je bent m’n type niet. En daarnaast ben je ook nog eens hetero.
• ‘Wie van jullie gaat in pak tijdens jullie trouwfeest?’ Ik heb er wel aan gedacht (á la Marlene Dietrich), maar ik vond het op dat moment niet bij me passen. We zijn mooi in jurk gegaan en waren prachtige bruiden. Ik had het niet anders gewild!
• ‘Zijn jullie zusjes?’ De vraag kwam van een lief meisje wat nog nooit een lesbisch koppel had gezien, maar ze had al snel door dat wij toch echt gingen trouwen. Toch zijn er genoeg volwassenen die deze vraag nog steeds stellen.
• Familieleden die zich toch een beetje schamen en er niet over durven te praten. Dit snap ik nog steeds niet en ik kan me ook niet voorstellen dat ik dit ooit ga begrijpen. Ik ben er zelf heel open over, ook tegen familieleden die in de 80 zijn. Maar ik heb het hier over vijftigers.
• ‘Je hebt ervoor gekozen om lesbisch te zijn.’ Ehm, zo werkt het niet. Ik ben voor haar gevallen en ik ben gelukkig met haar. Ik kies ervoor om gelukkig te zijn. Het is me gewoon overkomen.
• ‘Hihi, mag ik meedoen?’ (man) Och natuurlijk jongen, kom er maar bij, plaats zat! Nee serieus… laat ons met rust. Leuk geprobeerd!

Deze uitspraken, beweringen en rare acties waren nog maar een greep uit de collectie. Je mag best vragen stellen, maar denk na voordat je een vraag stelt.

*Even een bonus, deze vraag deed me hieraan denken: