Per 1 november heeft onze ziektekostenverzekeraar besloten het beleid te veranderen omtrent mijn medicijnen. We wisten dit niet, omdat we hier ook helemaal geen bericht over hadden gekregen. En midden in het jaar veranderen van zorgverzekering is niet te doen.

Preferentiebeleid

Nou, heel simpel: het geneesmiddel met de laagste prijs wordt vergoed, de merkvariant niet. Over het algemeen maakt het ook niet zoveel uit of je nou Paracetamol van de Jumbo of van Kruidvat koopt, er zit dezelfde werkzame stof in. Misschien is de vorm of de kleur anders, maar daar blijft het bij. Sommige geneesmiddelen luisteren iets nauwer dan een pijnstiller die je bij de avondwinkel kunt krijgen. We hebben het hier over geneesmiddelen voor aandoeningen als epilepsie of astma. Soms duurt het jaren voordat er de juiste cocktail wordt gevonden. Als je al 10 jaar verder bent, is dat niet verrassend. Ondertussen ben je ook nog eens 10 jaar kwijt omdat het allemaal niet zo lekker gaat. Dat beïnvloedt alles: studeren, werk en je sociale leven.

10 jaar?!

Ik heb een lichte, maar ingrijpende variant van epilepsie. Goed behandelbaar met medicatie, alleen heeft menig neuroloog gepiekerd wat voor medicatie erbij paste. Ieder brein werkt tenslotte anders. Ik kan er goed mee leven, omdat ik er medicatie voor heb en ik voldoende rust neem. En heel langzaam wakker moet worden, anders gaat het mis. Maar ik heb er 10 jaar over gedaan om uit te proberen wat mij nou hielp, zonder dat ik de hele dag een zombie zou zijn of mijn aanvallen toe zouden nemen. Het heeft een behoorlijke aanslag op mijn leven. Sinds een paar jaar ben ik eindelijk stabiel.

In het nieuws kom je eigenlijk alleen maar de extreme gevallen tegen, wat een vertekend beeld schept van deze aandoening. Er zijn duizenden varianten. Soms slaat het eerste medicijn wat je probeert aan, soms heb je de pech dat je een medicijnresistente variant hebt.

Maar in het voorkeursgeneesmiddel zit toch precies hetzelfde als in zo’n merkmedicijn?

Nee, de hulpstoffen zijn vaak anders. Zouten en hulpstoffen kunnen verschillen. En die zijn heel erg bepalend voor mensen met epilepsie. In het verleden heb ik al een keer het B-merk meegekregen van de apotheek, want ‘dit was hetzelfde’. Dat is niet zo, want mijn aanvallen namen opeens toe, terwijl het daarvoor wel stukken beter met me ging. Een paar maanden later stond ik daar weer en heb ik moeten verdedigen waarom ik per se de merkvariant wilde hebben . Schoorvoetend werd deze me meegegeven, want ik ging niet weg zonder de medicatie waar ik recht op had. Dit is al jaren geleden.

Beleid en onbegrip

Vorige week belde ik mijn apotheek om een recept aan te vragen. Het vaste recept, alsof je in een kroeg komt waar de barman je jonge jenever alvast tapt. Een maand geleden ging een recept aanvragen als vanouds, ik heb gewoon meegekregen wat ik altijd al meekreeg, maar dan voor een maand. Dit keer kwam er een kink in de kabel, want een van mijn medicijnen werden niet meer door VGZ vergoed. Hoe kan dat nou? Beleid.
We hebben uitgelegd waarom dit niet kon, maar mijn medicatie voor mijn aandoening werd vergeleken met medicatie voor een lichte hoofdpijn. Uit ervaring (helaas) weet ik dat het met epilepsie anders ligt. Nou, vervelend dat u ligt te stuiptrekken op de vloer en moet revalideren, maar we houden ons aan het beleid!

Er zijn heel wat uren verloren gegaan aan VGZ en het onbegrip van hun medewerkers. Ze weten het niet om alsmaar te moeten zoeken naar medicatie die wél helpt (zouden daar mensen werken met dezelfde problemen?). Waarschijnlijk gaan ze ook met de auto naar hun werk, met het rijbewijs wat ze op hun 18de hebben gehaald. Ik heb enorm moeten vechten om überhaupt aan mijn rijlessen te mogen beginnen. En ze begrijpen het niet, want ‘Je kunt toch wel een keer een goedkoop middel uitproberen?’. NEE! Het is geen hooikoortsmiddel wat je ook bij Lidl kunt kopen! Kortom: de zorgverzekering gaat op de plaats van de arts zitten.

Wat nu?

Ik weet in ieder geval dat ik niet ga veranderen met medicijnen en voet bij stuk houd. Weet je wat dat opbrengt?

• Stabiliteit van lichaam en geest. Ik hoef geen 3 maanden te revalideren
• Dat ik gewoon door kan gaan met rijlessen en niet weer een jaar hoef te wachten om op te mogen gaan
• Mijn vrouw kan gewoon gaan werken, want er is geen mantelzorg nodig
• Dat ik niet mijn medicijnen hoef op te hogen, want ik heb minder risico dat ik weer een aanval krijg. Dus ook geen extra bijwerkingen
• Geen extra tijd kwijt aan bezoeken aan specialisten (geloof me, die zijn duurder dan mijn medicatie).

Zie je, allemaal voordelen! De meest duurzame oplossing is om mij het juiste middel laten slikken, wat ik al jaren slik (en mijn hele verdere leven zal moeten slikken). Als dat het goedkope merk was, had ik dat geslikt. Dan had ik het A-merk vermeden. Het gaat erom dat mensen het juiste middel krijgen, waar ze beter van worden.