Mens & Leven

Laat mij maar werken

Ik heb binnenkort een sollicitatiegesprek. Ik sprong een gat in de lucht toen ik het hoorde! Het is leuk werk, iets waar ik ook echt geschikt voor ben. Iets wat ik leuk vind. Ik verheug me zelfs op het sollicitatiegesprek.

En dan zullen er mensen zijn die zeggen: ‘Goh, maar waarom ben je niet eerder gaan werken? De banen liggen voor het oprapen!’ Ja, de vacatures zijn er, maar een goede match vinden is best wel een uitdaging. Niet iedereen kan lasser of ICT’er worden. En niet iedereen kan fulltime werken.

De krochten van de kaartenbak

Vorig jaar werd ik benaderd door twee bedrijven op de vacaturesite van de uitkeringsinstantie. Ik ben een manke duizendpoot; ik heb kwaliteiten en ik ben megagemotiveerd, maar heb een arbeidshandicap en een gat op mijn cv. Echt, als je mij een kans geeft om iets te doen wat ik leuk vind, zal ik je niet teleurstellen. Als je een gemotiveerde werknemer wilt hebben, ben ik ideaal. Ik kan alleen niet fulltime werken en mijn gezondheid staat voorop.

Vaak word ik vanwege mijn gebrek aan ervaring niet aangenomen. Dan kan ik ervaring opdoen door middel van een stage (kanttekening: ook niet altijd, want meestal willen ze deze stageplaatsen open houden voor HBO/WO-studenten) of een vrijwilligersbaan. Dat vind ik leuk; ik leer mensen kennen en ik ontwikkel mezelf. Een vrijwilligersbaan vinden vind ik wél moeilijk. Ik wil namelijk niet die gratis werknemer zijn die een geschoolde betaalde werknemer vervangt (zoals een IT’er, verzorgende of bibliothecaris). Helaas ben ik die gratis werknemer al eens een keer geweest, wat ik gewoon hartstikke zuur vind voor de mensen die werden wegbezuinigd. Nu denk ik daar meer over na.

Nu heb ik een kleine vrijwilligersbaan waarvan ik niet weet of deze überhaupt ooit betaald is geweest. Ik doe het met liefde en ik vind het belangrijk. Ik voel me maatschappelijk betrokken.

De voordelen van betaald werk

De vrijheid lacht me al tegemoet. De vrijheid om gewoon eens lekker uit eten te kunnen gaan en niet meer ieder dubbeltje om te hoeven draaien. Om niet drie keer na te hoeven denken of ik wel naar mijn familie toe ga, omdat ik de reiskosten misschien niet kan betalen.

Is dat alles? Nee! De nieuwe mensen die ik leer kennen… eindelijk weer dat netwerk opbouwen. En het ritme wat ik weer ga hebben… Heerlijk! Ik sta al om half zeven op. Sporadisch moet ik voor werk mijn bed uit, omdat ik echt iets te doen heb, maar dat is voor mijn vrijwilligerswerk.

Wat ik trouwens ook heerlijk vind, is dat ik ook gewoon kan kijken naar een studie die bij mij past. Die kan ik namelijk makkelijker betalen. En ik raak niet meer in de stress als mijn kleren te groot worden of versleten zijn (dat gebeurt tegenwoordig heel vaak, mijn truien lubberen als de neten).

Zin in!

Ik kijk er echt naar uit! Ik ben zó toe aan een nieuwe fase.

11 thoughts on “Laat mij maar werken

  1. Wat goed zeg, gefeliciteerd! Reken je alleen niet rijk: ook met een parttime salaris moet je natuurlijk uitkijken wat je uitgeeft, kun je niet zomaar op reis als je zin hebt, of veel kleding kopen!

    1. Doe ik ook niet, ik ben sowieso al niet iemand die snel of veel geld uitgeeft. En ik zal tweedehands kleren blijven kopen, omdat ik dat fijner vind. Maar er is wel ruimte om eens een keer wél eens uitgebreider te koken of een op de draad versleten jurk te vervangen.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.