Algemeen

Marktplaatsfratsen

Zoals meerdere mensen dat doen, zit ik ook op Marktplaats. Ik ben al vanaf mijn 16de verkoper op Marktplaats. Het is een bonte verzameling; zoveel verschillende spullen, zoveel verschillende mensen. Bij deze wijd ik een artikel aan Marktplaatsfratsen!

Voordat er Marktplaatsfratsen waren

Ook ik ben jong en onschuldig geweest (je verwacht het niet); ik begon ooit met kaartjes bij C1000 en Albert Heijn. Dingen te koop zetten die ik niet meer hoefde. Nou, zo had ik trollen, van die typische jaren ’90 dingen met felgekleurd haar. Ik zette ze te koop voor… €5,- of zo? Geen idee, maar ik zette ze voor weinig geld te koop op zo’n kaartje. Op een middag belde er naar het huisnummer een mevrouw, die geïnteresseerd was. Ik moest die middag weg, dus mijn moeder de mevrouw wel te woord staan. Ik was er zelf niet bij, maar die mevrouw schoot in de lach toen ze die vrolijk gekleurde plastic poppen zag. Ze vond het al zo goedkoop, zo weinig geld voor Nyform trollen! Uiteindelijk heb ik ze toch maar naar de kringloop gebracht, want het was nogal een eh… nichemarkt.

Zo heb ik toen nog meer ‘kaartjesdeals’ gemaakt.

Eerste advertentie

We hadden overigens al internet, hoor… Maar Marktplaats was nog niet zo populair. Op een gegeven moment maakte ik een account aan. Mijn moeder had een kindernaaimachine staan die wel verkocht mocht worden. Een leuk ding, van dat jaren ’70 rood met crème. Nou, dat was mijn eerste Marktplaatsadvertentie! En ik was er goed in om sprekende advertenties te schrijven.

Viespeuken

Ik heb echt gekke dingen meegemaakt dankzij Marktplaats. Ook wel leuk, maar gek. Als ik laarzen of schoenen verkocht, was het altijd raak… een of andere griezel die vroeg of je een foto wilde maken van je voeten. Er zitten idioot veel voetfetisjisten op Marktplaats 🙁

Ja, als je dat de eerste keer overkomt, dan schrik je. Ik was 17 en ik zei: ‘Sorry meneer, maar daarvoor staan ze niet op Marktplaats.’ En ik hing op om het vervolgens aan m’n moeder te vertellen.

Nu sta ik m’n mannetje en als er weer een meneer is die graag vrouwenkleren of schoenen wil komen passen, zeg ik dat hij van harte welkom is (ik heb niets tegen travestie 😉 ). Ze mailen nooit terug. Ik heb ook ooit een nieuwe bikini op Marktplaats gezet. Dan trek je een beerput open, want ze hebben uiteraard wel een foto nodig van hoe hij staat. Jaja.

Luchtbuks

Laatst kwam er een kerel bij mij aan de deur, want er zou hier een meneer wonen die een luchtbuks te koop had.
‘Er woont hier geen meneer,’ zei ik (ik heb overigens ook geen luchtbuksen op voorraad).
‘Weet u het zeker?’ vroeg hij.
‘Ja. En ik heb geen luchtbuks te koop staan.’
‘Oh…’ Gelukkig hebben we een intercom met beeld. Het leek in het schemerige wel een gast die was weggelopen uit Cloverfield Lane. Hij belde bij de buren aan. Volgens mij heeft hij het halve appartementencomplex lastiggevallen met de vraag of die luchtbuks er nog was. Hij belde nog een keer aan. Ik besloot niet meer te reageren. Steek die luchtbuks toch in een holte waar de zon niet schijnt! En hij belde nóg een keer aan. We waren in staat de politie te bellen; we voelden ons niet echt veilig.

Leuke dingen

Naast de ongebruikelijke Marktplaatsfratsen heb ik ook leuke dingen gehad. Ik ben bijvoorbeeld gek op analoge fotografie. Het voordeel van die hobby is dat je enorm veel gelijkgezinden vindt via Marktplaats. Soms ook mensen die eraan beginnen en vijf keer terugkomen omdat ze niet weten hoe een camera werkt. En het gaat dan niet op een vriendelijke toon, maar een wantrouwende toon. Maar meestal is het heel leuk. Ik heb een keer een prachtige lens gekocht van een ouder echtpaar.
‘Neem de tijd, probeer hem maar uit!’ De man in kwestie was lyrisch over deze lens, maar hij stapte over op een digitaal alternatief.

Ook kwam er ooit een jongere gozer aan de deur. Helemaal gek van Russische camera’s (ik had net een of ander exotisch model binnen, dus die kreeg hij ook te zien) en oudere zooi waar niemand tegenwoordig wat mee doet. Heel enthousiast en een halfuur gezellig staan ouwehoeren. Daarna kreeg ik een mailtje dat hij er echt blij mee was, zo leuk!

Gratis

Ik ben gek op gratis spullen. Toen ik nog op mezelf woonde, had ik geen eettafelstoelen. Ik zag het niet zitten om naar de meubelzweed te gaan, dus ging ik op Marktplaats zoeken. Gratis eettafelstoelen, vijf stuks. Vier hadden een dekje, een niet. Nou, dat overleefde ik wel. Het was drie straten verderop (dat was in dat dorp ruim een kilometer fietsen) en ik fietste er naartoe. De rieten stoelen waren nog in orde en ze zaten wel aardig.

De man van wie ik ze kocht, dacht dat ik met de auto was. Helaas, ik ben een arme student. Hij zag me klooien met snelbinders en stoelen en besloot ze in zijn dure wagen te gooien. De man vond het best; hij wilde er vanaf. Ik fietste naar huis en hij parkeerde zijn auto aan de andere kant van het hek. Na drie keer op en neer lopen waren ze er allemaal en was ik de man eeuwig dankbaar. Hij mij ook, want er was ruimte in de garage.

Ik heb ze overigens niet meer, ze pasten niet bij mijn oude eettafel. Ik heb ze sowieso doorgegeven!

En hoe gaat het nu?

Nou, de verkoop op Marktplaats is niet om over naar huis te schrijven. Ik heb goede tijden gekend waarin ik echt meerdere pakketjes per week wegbracht. Nu mag ik al blij zijn met één pakketje per maand. Vooral kleding loopt slecht (exclusiever spul). Echt jammer. In het verleden verkocht ik de gekste dingen, nu niet meer. Nu bieden ze per mail €5,- voor een item van €20,-. Ha, ik dacht het niet, hè.

Hoe loopt jouw verkoop op Marktplaats? En heb je ook Marktplaatsfratsen te melden?

1 thought on “Marktplaatsfratsen

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.